تو راه مرخصیش به یه مسجدی رسید و بعد نماز امام مسجد شروع به صحبت کرد :
پیامبر (ص) قبل از جنگی به امام علی (ع) فرمودند که شما به درجه شهادت میرسی

اما حضرت شهید نشدند و از پیامبر علت رو جویا شدند ،
پیامبر به حضرت فرمودند که شما به درجه شهادت رسیدید نه به خود شهادت
که ، این درجه ، در سطح همان شهادته ... -

این حال روز خیلی هاست ... این راه سوم راه خیلی هاست و راه خیلی ها خواهد بود ...
خوبی این راه اینه که مثل قبلی ها راه ورود داره ... البته همونطور که ورودی داره خروجی هم داره ...

اگه خارج بشی زدی به جاده خاکی !! ... دیدم بعضی هارو که از شهادت میترسن
اما به مقام شهدا علاقه دارن ! ... باید گفت ، اینکه شهید بشیم یا نشیم رو خدا مشخص میکنه ،

اما اینکه شهادت بخوایی و مردش باشی رو خودت ...
ما خودمون باید با خودمون رو راست باشیم .... از ساده ترین چیز ها شروع کنیم ...
به بالاترین چیزها برسیم .... کل منش انسانیت همینه ...

اصلا دنیا برای همین درست شده که از توش شهدا بیان بیرون ...
حالا ممکنه اون شهید به مرگ طبیعی فوت کنه و هیچ قبری و هیچ اسمی ازش نمونه ،
اما هیچ وقت ارزش رفتار و فکر و تلاشش پیش خالقش نادیده نمیمونه ...

خدایا در درجه اول شهادت ، اگر نبود درجه شهادت
، خلاصه هرچی که هست ، من ش شهدا باشد ....
دستمان را محکمتر بگیر تا در مسیر ماندگار شویم

اللهم ارزقنا توفیق شهادت فی سبیلک

سه راهی شهادت ... این واژه هم از نظر مکانی دارای ارزش خاصیه ، هم از نظر کلامی ...
از نظر مکانی که شهرست ... مکان عاشقی بود ... هیهات منه ذله ای بود ...
آنجا بود که میگفتند کربلای جبه‌ها یادش بخیر ... اما
اما حرف حال من با خود واژه سه راهی هاست ...
از اونجایی که نبودم و ندیدم مکان رو نفهمیدم اما ، دنیا به همین جا ختم نمی شه ...
سه راهی شهادت از سه راه تشکیل شده که اتفاقا هر سه به شهادت ختم میشه ! ...
اما تفاوت در طریق طی مسیره ...
یک راهش راه میانبره ! ... راهی که خیلی از جوونهای پاک ما
تو همون مکان پیش گرفتند و به خدای مقصود رسیدن ...
یک راهش شاید کمی طول بکشه ... بقول معروف سوخت و سوز نداره ...
نمونش میشه شهید کاظمی ها و شوشتری ها و طهرانی مقدم ها ،
این راه مسولیت داره ... این راه مرد میخواد ...
این ها همون مردانی هستند که اگر لازم بود در جنگ شهید میشدند ،
اما خدایشان لقب فرمانده رو بهشون داده ...
می بایست بمونن ... کارها که جور شد ... لقاالله صورت گرفت ...
به همین سادگی ! - یاد قطعه ای از فیلم "خداحافظ رفیق افتادم "...
یه جاش بود که روح شهدا میرن دم یه نون وایی به فرمانده قدیمشون سری بزنن ...
کلماتی که گفته میشه پر از معناست ...
شهدا به شوخی به فرمانده میگن : چیه ، چرا چسبیدی به این دنیا؟!
فرمانده لبخندی میزنه و میگه : چیه ؟ حسودیتون میشه ؟ ...
شما از خدا شهادت خواستید ، گرفتید ...
اما من از خدا خواستم هر چی اون خواست بشه ! ... -
این حرفش پر از معنی است ... گفتنش راحته ، اما عمل در عمق مطلب خیلی سخته ...
شرایطی که این راه میطلبه ، شبیه روحیه طلبی فرماندهاست ...
باید خیلی مرد باشی که تو این راه دوام بیاری ...
باید مرد باشی که تو مسیر بمونی و هدفت واقعا هدف خدایی باشه ...
اما راه سوم ... یه داستانی میخوندم که از زبون یه خلبان بالگرد نقل شده بود ،
میگفت : خواب دیدم که به درجه شهادت میرسم ...
بعد که بیدار شد تمام نشونه های خواب رو دید
مطمئن به شهادتش شد ... حتی از خانواده خداحافظی کرده بود ...
بعد عملیات بدون خراش برگشت ... نفهمید چی شده ...
با هم نمی خوند ... حتی فکر کرد که شاید خطایی ازش سرزده باشه ...